حافظیه آرامگاه "خواجه شمس الدین محمد" ملقب به "لسان الغیب" و متخلص به "حافظ" از غزلسرایان زبان فارسی است که 65 سال پس از مرگش به صورت ساختمانی گنبد شکل بر فراز قبرش ساخته شده است.
مساحت حافظیه ۲ هکتار بوده و از ۲ صحن شمالی و جنوبی تشکیل یافته که این صحنها توسط تالاری از یکدیگر جدا شدهاند. این مجموعه ۴ درب ورودی-خروجی دارد که درب اصلی در سمت جنوب آن، دو درب در سمت غرب آن و یک درب در سمت شمالشرق آن قرار گرفتهاست.
تالار حافظیه که از آثار دورهٔ زندیان است، ۵۶ متر طول و ۸ متر عرض داشته و از ۲۰ ستون سنگی، هرکدام به ارتفاع ۵ متر تشکیل شدهاست. این تالار پیشتر شامل ۴ ستون و ۴ اتاق بوده که بعدها اتاقها از محدودهٔ آن حذف گردیدهاست. در سمت شرق و غرب تالار ۲ اتاق (یکی متعلق به سازمان میراث فرهنگی و دیگری مربوط به دفتر آرامگاه) وجود دارد. شیوهٔ معماری این تالار مربوط به دورههای هخامنشیان و زندیان است.
هر چند در دوره زندیه کریمخان این بنا را بازسازی کرد و سنگ قبری برای آن فراهم نمود که هنوز بر روی قبر حافظ باقی مانده است ولی بنای فعلی در سال 1316 ه.ش. توسط "آندره گدار" معمار معروف فرانسوی طراحی و اجرا شده است.